Onlangs maakten de vier grootste zorgverzekeraars hun premies voor 2014 bekend. Deze zullen flink lager zijn dan dit jaar. Het verschil bedraagt zo’n 100 euro. Vergeleken met de premie in 2013 van 1280 euro is dat een daling van zo’n 8 procent.
Eenmalig gebeuren
Dat beeld mag wel worden genuanceerd. Sinds de invoering van de Zorgverzekeringswet zijn de nominale premies vrijwel onafgebroken gestegen. Het minimale eigen risico wordt in 2014 iets verhoogd. En voor dit jaar schijnt de premie te hoog te zijn vastgesteld. De premiedaling van volgend jaar zou wel eens een eenmalig gebeuren kunnen blijken.
Naturapolissen
Tegelijkertijd treedt nog een belangrijke verandering op. De verplichte basisverzekering zal worden ingeperkt tot naturapolissen. Dat betekent in de praktijk dat mensen niet vanzelfsprekend terecht kunnen bij elk ziekenhuis. De keuze wordt beperkt tot die ziekenhuizen die daarvoor door de zorgverzekeraar zijn aangewezen. Sommigen zullen dat onvoldoende vinden en ook naar ziekenhuizen willen kunnen gaan die niet in de naturapolis zijn opgenomen. Zij zullen daarvoor een aanvullende verzekering moeten afsluiten.
Kostenbesparing
Bijna ongemerkt ontstaat zo iets moois. Al langer weten we dat de bevolking gaat vergrijzen. Dat dit problemen geeft in de sfeer van de overheidsfinanciën. En dat verlaging van zorguitgaven een van de mogelijkheden is om meer houdbare overheidsfinanciën te bereiken. Wat we nog niet wisten is hoe kostenbesparing zou moeten worden bereikt. Talloze voorstellen hebben de revue gepasseerd over hoe het basispakket zorgvoorzieningen zou kunnen worden aangepast. Dunning ontwikkelde een fraaie trechter om de discussie over de inhoud van het basispakket te stroomlijnen. Maar bij de toepassing ervan liep het steeds spaak. Het is vrijwel onmogelijk het eens te worden over de vraag welke voorzieningen niet in het basispakket thuishoren.
Concurrentie
Concurrentie geeft dus het antwoord. Zorgverzekeraars concurreren onderling om de gunst van verzekerden. Dat kan met premiedaling en een manier om premiedaling mogelijk te maken is het aantal aanbieders te beperken waarop verzekerden een beroep kunnen doen. Aangenomen dat spoedeisende hulp hier buiten valt en aangenomen dat verzekerden niet onmogelijke afstanden voor hun zorg moeten gaan afleggen, is dit een logische beleidsverandering. Beperking van keuzevrijheid maakt kostendaling mogelijk zonder te hoeven bezuinigen op noodzakelijke, werkzame en kosteneffectieve zorg. Daarmee weet concurrentie dingen te bereiken die voorheen niet mogelijk waren. Concurrentie werkt, ook in de zorg.