De val van Lehman Brothers markeerde het begin van de huidige economische crisis.[1] Deze crisis heeft veel te maken met risicovolle financiële innovaties in de Amerikaanse financiële sector. Een sector waarin mannen oververtegenwoordigd zijn in de toplaag. Dit bracht eurocommissaris Neelie Kroes en het Engelse parlementslid Harriet Harman ertoe te stellen dat de crisis anders zou zijn verlopen wanneer de omgevallen bank Lehman Sisters zou hebben geheten. Met meer vrouwen aan de top zou er minder roekeloos met risico’s zijn omgegaan. Ook de topvrouw van het IMF, Christine Lagarde, zag wel iets in deze Lehman Sisters hypothese.
De Lehman Sisters hypothese
Of de Lehman Sisters hypothese juist is, valt moeilijk te bewijzen. We kunnen onmogelijk weten hoe vandaag eruit had gezien als de geschiedenis anders was verlopen. Maar we kunnen wel op zoek gaan naar aanwijzingen. Dit is wat Irene van Staveren onlangs heeft gedaan. Ze heeft op twee manieren de Lehman Sistershypothese onderzocht: op basis van uitgebreid literatuuronderzoek en op basis van een enquête onder Nederlandse financiële professionals. Haar conclusie is dat de hypothese juist is: met meer vrouwen in de top van het bankwezen zouden we deze crisis niet hebben gehad.
Financiële crises
De huidige crisis is niet de eerste. Robert Barro en José Ursúaonderzochten de economische ontwikkelingen in 36 landen in de jaren tussen 1870 en 2006. Ze definieerden een crisis als een teruggang van het bruto binnenlands product van 10% of meer. Ze telden maar liefst 152 crises! Je zou dan ook kunnen zeggen dat crises onderdeel zijn van de economische ontwikkeling. Net zoals economieën cycli doormaken van op- en neergang, gaan ze af en toe hard onderuit. De vraag rijst waarom dat met meer vrouwen aan de top anders zou zijn.
Standaard patroon
Elke crisis is anders. Toch is er ook een soort standaard patroon in de opbouw en de nasleep van een crisis. Tijdens een crisis raken aandelenkoersen in een vrije val. Optimisme wordt in één klap weggevaagd. Na enige tijd ontluikt voorzichtig weer nieuwe economische activiteit. Men houdt met een volgende crisis rekening, maar als deze uitblijft, worden toekomstverwachtingen positiever. Zo versterken verwachtingen en economische ontwikkeling elkaar. Totdat zich weer een crisis aandient en men opnieuw beseft dat risico’s er altijd zijn. Opnieuw kan de vraag worden opgeworpen waarom dit met meer vrouwen aan de top anders zou zijn.
Conclusie
Misschien kan met meer vrouwen aan de top worden bereikt dat crises minder diep en ingrijpend worden. Op zich beschouwd een nastrevenswaardig doel. Maar uitbannen van crises is echt een illusie, met of zonder vrouwen.
[1] Met dank aan Lizzy de Wilde voor commentaar op een eerdere versie van deze blog.
Met meer vouwen aan de top stop je de business cycle niet. Dat is een verkeerde interpretatie van de Lehman Sisters hypothese. Wat wel waarschijnlijk is, is dat meer vrouwen aan de top (en als traders en risk managers, bijvoorbeeld) leidt tot minder diepe crises. Uit de literatuur komt naar voren dat vrouwen gemiddeld minder risico nemen, sneller hun strategie aanpassen aan de markt, minder over-optimistisch zijn, en minder haantjesgedrag vertonen in een competitieve omgeving.
Ik ben het met je eens in die zin dat ik me kan voorstellen dat “meer vrouwen aan de top (en als traders en risk managers, bijvoorbeeld) leidt tot minder diepe crises.” Neelie Kroes koos echter een scherpere formulering: “Met een Lehman Sisters hadden we deze crisis niet gehad.” Dat lijkt me onjuist.