‘Indrukwekkend’. ‘Spectaculair’. ‘Van uitzonderlijke klasse’. De recensies van ‘Vergrijzing: de film’ liegen er niet om. Het verbaast me niet; de film ís bijzonder. Door de manier waarop de ingrijpende gebeurtenissen van de afgelopen decennia in beeld zijn gebracht en de verbanden die daarbij gelegd worden. Maar ook doordat de film veel herinneringen oproept die alweer diep waren weggezakt. Voor de jeugd is een bezoek aan de bioscoop een must. Nu, in 2040, dient ook de jonge generatie te weten hoezeer onze samenleving de afgelopen drie decennia is veranderd.
Historische wapenfeiten
Natuurlijk komen alle historische wapenfeiten aan bod: de wereldwijde geboortedip, de economische crisis die tot diep in de twintiger jaren voortduurde, de slowdown en daaropvolgende expansie van China, de opsplitsing van het toenmalige Europa in de huidige Noord-Europese Unie en Centraal- en Zuid-Europa, de massale emigratie uit het voormalige Europa, de klimaatramp op de Noordpool. En er is uiteraard ruime aandacht voor de Verenigde Staten: verantwoordelijk voor een verlenging van de economische crisis in 2015 door protectionistische maatregelen te nemen toen het vertrouwen van de financiële wereld wegviel; met zichzelf in de knoop toen andere handelsblokken hetzelfde deden en de wereldhandel compleet in elkaar stortte; en zo’n tien jaar later als een feniks uit de as herrijzend door als eerste de handel te liberaliseren en de American Dream opnieuw leven in te blazen.
Onverwacht
Het is regisseur Age Ing geweest die op het idee kwam om een tiental mensen te interviewen in 2015, 2025 en 2035 over hun verwachtingen voor de toekomst. Uit deze interviews spreekt hoe onverwacht de politiek-economische en demografische ontwikkelingen voor de meesten zijn geweest. Dat gold overigens ook voor de wetenschappers! Hoewel sommigen van hen anders beweren, kan geen van hen claimen de ontwikkelingen te hebben voorzien, althans niet in de omvang waarin ze zich hebben voorgedaan.
Pensionering
Voor mijzelf geldt hetzelfde. Op mijn 45e, in 2010, meende ik nog dat ik op 66-jarige leeftijd met pensioen zou gaan. Nooit heb ik bedacht dat ik tot mijn 70e zou blijven doorwerken. Ik heb daar overigens geen enkele spijt van. Dankzij de flexibilisering van arbeid die opeenvolgende regeringen mogelijk gemaakt hebben was pensionering op mijn 70e eigenlijk niet meer dan logisch. Hier schetst de film een zeer herkenbaar beeld: ook de mensen die in 2035 geïnterviewd werden toonden zich in het algemeen heel tevreden over hun arbeidscarrière.
Beoordeling: *****
Zoals gezegd kan ik deze film van harte aanbevelen, vooral ook bij de jeugd. Zodat de jonge generatie weet dat de huidige economische bloei niet van alle tijden is en dat zich, ook nu nog, een financiële crisis zou kunnen voordoen die de wereldeconomie in zijn achteruit zet. De film draait in alle drie de bioscopen in ons land: Apple, Walmart en PetroChina.