De uitgaven aan gezondheidszorg blijven almaar stijgen. Zorgsparen wordt vaak genoemd als instrument om deze stijging te beperken. Maar wat is zorgsparen precies? Wanneer werkt het, wanneer niet? Heeft het ongewenste neveneffecten? Zorgsparen in tien stellingen.

1. De zorguitgaven vallen in principe buiten het vergrijzings- of houdbaarheidsprobleem. Wanneer de stijging van zorguitgaven ten gevolge van vergrijzing wordt vertaald in hogere verzekeringspremies, dan is er geen aanslag op het overheidsbudget en is er geen sprake van een houdbaarheidsprobleem.
2. Introductie van kapitaaldekking bij de financiering van de zorg hoeft het systeem niet goedkoper te maken. Tegenover een mogelijk hoger rendement staan verliezen bij de generaties die premieplichtig zijn wanneer het systeem wordt geïntroduceerd (dubbele belasting).
3. Worden alle of een deel van de ingelegde premies geïnvesteerd in aandelen, dan wordt het systeem wel goedkoper, maar alleen gemiddeld. Beleggen in aandelen introduceert een risico dat het systeem duurder uitvalt.
4. Om het verstorende effect van de financiering van de zorg op de arbeidsmarkt te mitigeren, moet een sterkere band worden gelegd tussen de premies en de baten van zorg. Dit gaat ten koste van de solidariteit.
5. Een sterkere band tussen premies en baten van zorg is een noodzakelijke maar niet voldoende voorwaarde voor een beter functioneren van de arbeidsmarkt. Wordt een dergelijk systeem verplicht gesteld, dan zullen de premies voor een deel toch als belasting worden ervaren.
6. Een systeem dat gebaseerd is op vrijwilligheid biedt een betere waarborg voor een goed functioneren van de arbeidsmarkt. Naast het effect op de solidariteit is een risico van een dergelijk systeem dat mensen onvoldoende sparen vanwege kortzichtigheid.
7. Verplichtstelling met de mogelijkheid van opting out kan de nadelen van puur verplichte en puur vrijwillige systemen beperken.
8. Zorgsparen en eigen betalingen zijn niet onlosmakelijk met elkaar verbonden. Met de vermogens die onder een systeem van zorgsparen worden opgebouwd kunnen zowel nominale verzekeringspremies als eigen betalingen worden gefinancierd.
9. In zekere zin zijn zorgsparen en preventief beleid complementair. Preventief beleid verlaagt de zorguitgaven, zodat de behoefte aan een systeem dat solidariteit vormgeeft, kleiner wordt.
10. Wanneer zorgsparen de arbeidsmarkt beter doet functioneren zonder de solidariteit sterk te verminderen, is er maatschappelijke winst. Het is verdedigbaar dat de overheid de introductie van zorgsparen fiscaal ondersteunt als deze ondersteuning het zorgsparen voldoende stimuleert.